Gastgezin: familie Escarabay

Waar het verblijf in een gastgezin eerst best spannend leek, moeten wij zeggen dat we het enorm getroffen hebben met deze lieve familie. We worden helemaal opgenomen in het gezin en we hebben enorm leuke gesprekken aan de keukentafel. Hieronder wat meer over de familie Escarabay:

Geboren op Floreana (Galapagos island) is Trudy Garcia Wittmer (24.2.1963) van de tweede generatie Wittmers die zich in 1932 als eerste vestigden op dit eiland. In 1532 werd de eilandengroep door Spanjaarden ontdekt. Bij toeval, want de Bisschop van Panama was onderweg naar Peru. De eilanden kregen de naam Galapagos, eilanden van de Reuzenschildpadden. Na de ontdekking bleek al gauw dat het overleven op Santa Cruz en San Cristobal het eenvoudigst was. Floreana werd uitsluitend gebruikt als Postkantoor. Postkantoor? De noordelijke punt van het eiland was het eenvoudigst te benaderen per zeilboot en werd door de vele zeerovers en ontdekkingsreizigers gebruikt om brieven aan het thuisfront achter te laten. Ging er een boot weer terug naar het vaste land, dan haalde hij steevast de post op. Noren, Ieren, Duitsers en ook Ecuadorianen en Panamezen. Niemand hielt het langer dan een jaar vol.
Trudy’s grootouders wisten het er al eerste langer uit te houden. Zij verbouwden hun eigen groenten en leefden vooral van de visvangst van haar opa. Toen zij geboren werd waren er 17 mensen op het eiland. Op 12 jarige leeftijd ging zij in Guayaquil (vaste land) voor het eerst naar school. Pas in 1978 zou het eerste klaslokaaltje op Floreana ingericht worden. Er wonen dan 45 personen. Na het behalen van een ‘middelbare’ schooldiploma in 1981 keerde zij terug naar Floreana. Nadat zij Ivan heeft leren kennen settelen ze op Floreana, waar zij een pension voor het opkomende toerisme runde en hij als visser werkte. In 2016 werden er 200 inwoners geteld op Floreana.

Ivan is geboren op San Cristobal in 1965 in een gezin met 6 broers en 3 zussen. In de tachtiger jaren veranderde het leven in San Cristobal in een sneltreinvaart: er kwamen veel mensen van het vaste land van Ecuador , er kwamen auto's op het eiland, men ging schoenen dragen, toerisme werd een belangrijke bron van inkomsten, later kwam er ook internet en de mobiele telefoon. Het onderwijs in San Cristobal eindigde voor de kinderen op 15 jarige leeftijd. Dan ging je doen wat je vader ook deed. Ivan werd visser. Op één van zijn reizen ontmoette hij Trudy en omdat het leven in Floreana toen nog was zoals het leven 20 jaar eerder op San Cristobal, was Ivan gaarne bereid te verhuizen naar Floreana. Ze kregen hun eerste zoon Harry, en later Hans en Mario. Het leven op Floreana is goed. Met inmiddels 125 andere inwoners weet men zich goed te bedruipen. Veel meer moeten dat er niet worden. De zoetwaterbron van Floreana is niet onuitputtelijk. Alle inwoners zijn dan ook zeer verheugd met de wet op de immigratie van 1998.
Wanneer Harry echter 12 wordt besluit het gezin te verhuizen naar San Cristobal. Floreana heeft geen ‘collegio’ en de Escarabays willen hun kinderen meer mogelijkheden bieden. Mario is nu 15 en heeft nog 2 jaar te gaan op collegio; op een dag wensen Ivan en Trudy naar Floreana terug te keren.

Intussen hebben Trudy en Ivan het hier goed voor elkaar. Aangemoedigd door opa en oma Wittmer die zich op Floreana ontwikkelden van vissers naar reisagenten/hoteliers zijn ze een hostel begonnen in het voormalige vissershutje, al jaren in handen van de familie Escarabay, dichtbij zee. Van een vissershutje is inmiddels helemaal geen sprake meer; het huis heeft een lange gang in het midden, aan weerszijden keuken en woonkamer, vervolgens de 4 slaapkamers en de badkamer. Het huis heeft 1 airconditioner in de woonkamer/keuken en alle kamers hebben een eigen fan en tv.
Als je aan de achterkant de gang verlaat kom je op een patio met een grote tafel en de wasmachine en het schoonmaakhok/linnenkamer. Langs het gehele huis loopt een pad waardoor we ook via de tuin deze binnenplaats kunnen bereiken: Aan de andere kant van de patio kun je onze kamers in; rechts River en ik; kamer met eigen douche/wc en een fan. Links slaapt nu Brianna, een Canadeze vrijwilligster. Boven onze kamers zijn nog 6 hotelkamers. Over de hele oppervlakte van het huis is een overkapping gemaakt met 4 hangmatten: in de schaduw is het hier heerlijk met een klein beetje zeewind.
De 6 kamers van ’hostal Cataleya’ zijn regelmatig bezet.
Het hostel is nu 4 jaar geleden geopend en sindsdien werkt Ivan niet meer als visserman. Mede ook doordat er minder werk was in de visserij; door de wet om overbevissing tegen te gaan. Gemiddeld wordt hij 4 dagen per week ingehuurd als gids op een toeristische boot. Intussen houdt Trudy de kamers schoon en verzorgt het ontbijt voor de hotelgasten en daarbij nog lunch en diner voor de vrijwilligers. Haar zoon Hans helpt hierbij. Hij heeft geleerd voor banketbakker op het eiland en maakt gemiddeld 15 taarten per week, waarmee hij zijn eigen zakcentje verdient. Wij vormen de basis voor hun inkomen, door gemiddeld 3/4 ontwikkelingswerkers in huis te hebben. Harry werkt als visser op een grote boot en komt eens per vier maanden thuis voor een maand.

Ik slijt de namiddagen aan de grote tafel in de patio. Ik heb al menig toerist ontvangen en zorg dan dat Trudy weet dat ze er zijn. Ik kan het niet laten.
Terwijl ik daar bezig ben met de foto's, het blog en m'n e-reader fantaseer ik regelmatig over een locatie als deze...!


Bronnen; Margaret Wittmer: Floreana, Lonely planet, wikipedia, en keukentafelgesprekken

Feiten:
In 1832 claimt Ecuador de Galapagos eilanden
In 1835 bezoekt Charles Darwin voor 5 weken de eilandengroep in zijn boot de Beagle waarna hij zijn evolutietheorie ontwikkelt
Sinds 1959 is 97% van de hele archipel nationaal park, sinds 1978 staat de eilandengroep op de Unesco werelderfgoedlijst
In 1960 kwamen er 100 toeristen op de eilanden, in 2013 waren dat er 205.000, waarvan 72000 Ecuadorianen.
De wet tegen overbevissing en commerciële visvangst in beschermde wateren is van kracht sinds 1998
Sinds 1998 is het ook uitsluitend nog mogelijk een inwoner van de provincie te worden, nadat je 5 jaar getrouwd bent met een inwoner. Een visum is voor maximaal een jaar. Dit geldt ook voor de Ecuadoriaan van een andere provincie.
Sinds 2012 zijn de toeristenaantallen aan banden gelegd. Reizen voor een week naar de Galapagos is niet meer mogelijk. In de nabije toekomst worden nog meer restricties verwacht.